صفر تا صد برنامه صنعت نفت برای پالایشگاههای فراسرزمینی
تاریخ انتشار: ۴ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۶۷۷۲۰
حرکت به سمت پالایشگاه های فراسرزمینی نهتنها بازارهای صادراتی نفت ایران را تضمین میکند، بلکه به افزایش درآمد ارزی با صادرات خدمات مهندسی و تجهیزات صنعت نفت و تعمق روابط خارجه دو و چندجانبه کمک خواهد کرد، موضوعی که نمی توان منکر تاثیرات مثبت آن بر صنعت نفت کشور شد.
به گزارش ایران اکونومیست، یکی از اهداف اصلی در حوزه انرژی، جلوگیری از خامفروشی بوده که با سرمایهگذاری در پالایشگاههای فراسرزمینی میتوان به این هدف دست یافت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
شرکتهای دانشبنیان نیز در صدور خدمات فنی و مهندسی در حوزه انرژی، همکاری لازم را با وزارت نفت داشته و از همه ظرفیتها استفاده کردهاند، همچنین سرمایهگذاری ما در سایر کشورها ممکن است بهصورت صدور خدمات فنی و مهندسی، یا بهصورت سهام باشد. در هر صورت یکی از اهداف اصلی در حوزه انرژی، جلوگیری از خامفروشی است که با سرمایهگذاری در پالایشگاههای فراسرزمینی میتوان به این هدف دست یافت.
سهامداری ایران با کشورهای آمریکای لاتین و آسیای میانه صورت میگیرد که ممکن است این سهامداری به روشهای مختلف انجام شود، ما با کشورهایی همچون ترکمنستان و آذربایجان بحث سوآپ گاز، با ونزوئلا همکاری پالایشگاهی و با ازبکستان توسعه میدانها را داریم، همه این ارتباطات در قالب سرمایهگذاری فراسرزمینی انجام میشود. ارتباط با این کشورها میتواند از خامفروشی جلوگیری کند و در بیاثر کردن تحریمها مؤثر باشد.
در این بین وزارت نفت در این مدت توانسته است با سرمایهگذاری فراسرزمینی، همچنین فروش نفت و وصول درآمدها یکی از ستونهای مهم اقتصادی دولت باشد. اواخر اردیبهشتماه امسال، جواد اوجی، وزیر نفت اعلام کرد: برای نخستین بار آرزوی چند ده ساله کارشناسان صنعت نفت برای در اختیار گرفتن پالایشگاههای فراسرزمینی از طریق دیپلماسی فعال انرژی محقق شده و بازارهای جدید و جذابی برای نفت، میعانات گازی و فرآوردههای نفتی ایران حاصل شده که در این زمینه به توفیقهای بزرگی دست یافتهایم که نشاندهنده اهتمام وزارت نفت بر استفاده از همه ظرفیتهای موجود در جهان است.
به گفته وی، بسیاری از پالایشگاههای ونزوئلا بهدلیل تحریم، دچار مشکل هستند و کارشناسان خارجی این پالایشگاهها را ترک کردند و در بهرهبرداری، تعمیرات و اورهال این پالایشگاهها مشکل ایجاد شده و از آن زمان با ظرفیت اسمی کار نمیکنند. در این پالایشگاهها، با صادرات نفت خام سنگین که مشتری کمتری دارد، نفت ما میتواند با نفت فوق سنگین آنها ترکیب شود. صادرات فرآوردههای نفتی، میعانات گازی، محصولات پتروشیمی نیز در همین حین دنبال میشود. از طرفی با صادرات خدمات فنی و مهندسی پالایشگاه آنها نیز میتواند با یک تغییر ساده یا یک تعمیرات اولیه به ظرفیت اسمی بازگردد که برای این کار ما متخصصان و ادوات و تجهیزات مورد نیاز را داریم.
وزیر نفت اوایل اردیبهشتماه امسال برای توسعه همکاریهای بینالمللی و گسترش مرزهای دیپلماسی عازم کشورهای آمریکای لاتین شد و در جریان این سفر قرارداد اولیه تکمیل ظرفیت پالایشگاه دولتی ۱۴۰ هزار بشکهای «الپالیتو» در ایالت کارابوبو به ارزش ۱۱۰ میلیون یورو با هدف تأمین تجهیزات پالایشگاهی و کمک به تعمیرات اساسی آن به امضا رسید. طبق قرارداد دو کشور، منابع مالی این پروژه از سوی شرکت نیکو و خوراک نفت خام این پالایشگاه با مشارکت شرکت ملی نفت ایران از طریق شرکت نیکو تأمین میشود. پالایشگاه «الپالیتو» کوچکترین پالایشگاه نفتی در ونزوئلاست که بیش از ۵۰ درصد ظرفیت آن خالی است.
استفاده از ظرفیت خالی پالایشگاه فراسرزمینی اما تنها به «الپالیتو» ختم نمیشود. وزارت نفت برای تعمیر پالایشگاه «پاراگوانا»، بزرگترین پالایشگاه نفتی ونزوئلا با ظرفیت ۹۵۵ هزار بشکه در روز آماده شده است. مجتمع پالایشگاه پاراگوانا مستقر در پونتو فیجو ونزوئلا است که بهعنوان سومین پالایشگاه جهان شناخته میشود. این مجتمع پالایشی، از سه پالایشگاه به نامهای پالایشگاه اوای، پالایشگاه کادون و پالایشگاه گرانده تشکیل شده است. این پالایشگاه پس از تحریم ونزوئلا و عدم تعمیرات اساسی، فرسوده و از کار افتاده شده است.
سومین پالایشگاهی که ایران برنامه استفاده از ظرفیت آن را دارد پالایشگاه ۱۰۰ هزار بشکهای به نام «بولیوار سوپریم سوئنو» در نیکاراگوئه است. حجم سرمایهگذاری این پالایشگاه ۴ میلیارد دلار برآورد میشود، البته زمین و تأسیسات اساسی برای ایجاد این پالایشگاه ۱۰۰ هزار بشکهای از سالها پیش وجود دارد که بهدلیل تحریمهای آمریکا نیمهکاره رها شده است. چهارمین و پنجمین پالایشگاه نیز دو پالایشگاه «بخارا» و «فرغانه» در ازبکستان است. این پالایشگاهها با ۵۰ درصد ظرفیت کار میکنند و حالا با کمک خدمات فنی و مهندسی و دانش ایرانی، این ظرفیت کامل بازسازی خواهد شد و فرصتی برای پالایشگاهداری فراسرزمینی در اختیار ایران قرار خواهد داد.
اما ششمین پالایشگاه، پالایشگاه الفروقلس سوریه است. مطالعات ساخت این پالایشگاه ۱۴۰ هزار بشکهای در سوریه پایان یافته است و پس از آماده شدن دیگر شرایط، با سرمایهگذاری مشترک وارد مرحله جدید خواهد شد.
مرتضی بهروزی فر، کارشناس ارشد حوزه انرژی در این رابطه به ایران اکونومیست گفت: مساله پالایش فراسرزمینی بار اول نیست که اتفاق میافتد، در گذشته نیز این موضوع مطرح بوده و اکنون نیز مطرح است، اما در نظر داشته باشید، اینکه تصور کنیم با داشتن پالایشگاه فراسرزمینی میتوانیم تحریمها را دور بزنیم عملا امکان پذیر نیست. اما در شرایطی که همه چیز درست باشد و مشکل تحریم و تعامل وجود نداشته باشد قطعا وجود سیستم پالایشی فراسرزمینی و حتی سیستم توزیع فرآوردههای نفتی و داشتن یک شبکه پالایشی در یک کشور خارجی و یا در اتحادیه اروپا میتواند تامین کننده منافع ملی ایران باشد.
وی افزود نباید گمان شود که از این طریق میتوانیم تحریمها را دور بزنیم برآورد اشتباهی است، مگر در کشورهایی که تحریم هستند و تعاملی با دنیا ندارند، بیشک در این کشورها میتوان اقداماتی را انجام داد که منافعی نیز برای کشور به دنبال دارد.
این کارشناس ارشد حوزه انرژی با اشاره به ایجاد پالایشگاه فراسرزمینی در روسیه و چین، گفت: باتوجه به اینکه روسیه صادرکننده فراورده نفتی است و مصرف کننده نیست امکان انجام این کار در این کشور وجود ندارد، اگر روسیه تنها صادرکننده گاز بود و نفت نداشت میتوانستیم با ایجاد پالایشگاه و شبکه توزیع منفعت بدست آوریم اما درنظر داشته باشید که روسیه یکی از بزرگترین صادرکنندگان فراوردههای نفتی دنیا شناخته شده و اگر تحریم باشد آنچه در این کشور تولید میشود نیز تحریم است و این تصور که میتوان در آنجا پالایشگاه داشت و به اروپا صادرات داشته باشیم بیمنطق است.
بهروزیفر ادامه داد: در چین نیز تا زمانی که تحت تحریم هستیم امکان انجام چنین کاری را نخواهیم داشت، عملا در کشورهایی که مصرف کنننده بزرگ انرژی هستند امکان حضور نداریم، اینکه گمان شود مجوزی از کشور چین دریافت و بتوانیم در آنجا پالایشگاه احداث کنیم، در صورت امکان، شرایط انتقال نفت به این کشور و پالایش آن وجود نخواهد داشت و قطعا با مشکلات متعددی مواجه خواهیم شد.
به گفته وی، چند دهه قبل در آفریقای جنوبی پالایشگاه داشتیم، اما به دلیل تحریمهای شورای امنیت، ایران نتوانست نفت خود را منتقل کند و در نهایت مجبور به فروش پالایشگاه شدیم، الزام اینکه پالایشگاهی در تملک ایران است حتما نفت ما نیز در آنجا پالایش شود وجود ندارد. اکنون یک پالایشگاه در هند وجود دارد که بخشی از سهام آن مربوط به ایران است اما یک قطره نفت ایران در آنجا پالایش نشده است.
این کارشناس ارشد حوزه انرژی با تاکید بر اینکه در مجموع گام نهادن در مسیر دیپلماسی انرژی و فعال شدن پالایشگاه فراسرزمینی میتواند اقدام مثبتی برای ایران باشد، گفت: نگاه واقعبینانه در این بخش میتواند کمک رسان باشد، در صورت فراهم شدن زیرساختهای لازم میتوانیم در این بخش گامهای بیشتری را برداریم.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: پالایشگاه فراسرزمینی
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: پالایشگاه فراسرزمینی پالایشگاه های فراسرزمینی پالایشگاه فراسرزمینی فراسرزمینی می توان خدمات فنی و مهندسی پالایشگاه ها سرمایه گذاری هزار بشکه ای حوزه انرژی وزارت نفت تحریم ها صنعت نفت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۶۷۷۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افزایش ۱۲۷ میلیون مترمکعبی ظرفیت تولید گاز کشور با توسعه ۱۶ میدان گازی/ افزایش حدود ۶ برابری سرمایهگذاری در صنعت نفت در دولت سیزدهم
مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران با تأکید بر اینکه با نهایی و اجرایی شدن تفاهمنامههای امروز بیش از ۱۶ مخزن گازی کشور توسعه مییابد، گفت: با بهرهبرداری از این طرحها ۱۲۷ میلیون مترمکعب به ظرفیت تولید در چهار استان نفت و گازخیز کشور اضافه میشود.
به گزارش خبرنگار شانا، محسن خجستهمهر صبح امروز (سهشنبه، ۱۱ اردیبهشت) در آیین امضای تفاهمنامههای مطالعات طرحهای توسعه ۱۶ میدان گازی با هلدینگها، شرکتهای پتروشیمی و شرکتهای اکتشاف و تولید ایرانی با سرمایهگذاری ۶ میلیارد و ۴۰۰ میلیون دلاری، با بیان اینکه امروز یکی از رویدادهای مهم اقتصادی صنعت نفت با مشارکت مردم را شاهد هستیم، گفت: برای تحقق برنامههای تولیدی باید سرمایهگذاری مستقیم و غیرمستقیم انجام دهیم که در دولت سیزدهم این کار زیربنایی در حال انجام است.
وی ادامه داد: پیشتر تنها شرکتهای اکتشاف و تولید میتوانستند در صنعت نفت سرمایهگذاری کنند، اما با ابتکار وزیر نفت و هماهنگی لازم با دولت قرار شد پتروشیمیها نیز در بالادست صنعت نفت حضور یابند.
مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران تصریح کرد: پیش از این حضور سرمایهگذاری بانکها در صنعت نفت را تجربه کرده بودیم و نتیجه آن قراردادی ۱۳ میلیارد دلاری شد که در تاریخ صنعت نفت و کل کشور بینظیر و منحصر به فرد بوده؛ از آن حجم هم ۱۲ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار مربوط به توسعه میدانهای مشترک بوده است.
خجستهمهر با اشاره به امضای قرارداد توسعه میدان مشترک آزادگان به ارزش ۱۱ میلیارد ۵۰۰ میلیون دلار و دیگر میدانها در مجموع به ارزش ۱۳ میلیارد ۵۰۰ میلیون دلار با حضور بانکها گفت: بهتازگی با امضای قرارداد فشارافزایی، وزارت نفت نشان داد که میتواند کارهای بینظیری در این صنعت انجام دهد.
وی با تأکید بر اینکه با نهایی و اجرایی شدن تفاهمنامههای امروز بیش از ۱۶ مخزن گازی کشور توسعه مییابد، گفت: با بهرهبرداری از این طرحها ۱۲۷ میلیون مترمکعب به ظرفیت تولید گاز کشور در چهار استان خوزستان، فارس، بوشهر و کهکیلویه و بویر احمد افزوده میشود.
معاون وزیر نفت گفت: امسال با همکاری بخش خصوصی و هلدینگهای پتروشیمی، جهش دوم در سرمایهگذاری پتروشیمیها را رقم میزنیم که این سرمایهگذاری مولد، راهبردی و معنادار است زیرا قراردادهایی جذاب، زودبازده و درآمدزا هستند.
خجستهمهر سرمایهگذاری پتروشیمیها در بخش بالادستی صنعت نفت را قراردادی برد - برد برای شرکت ملی نفت ایران و آنها دانست و گفت: مردم بهعنوان سرمایهگذاران اصلی پتروشیمیها و هلدینگها با این تفاهمنامهها در طرحهای بالادستی سرمایهگذاری میکنند.
وی افزود: معنای سال جهش تولید با مشارکت مردم این است که بسیاری از مردم ایران جزو سهامداران خرد و کلان واحدهای پتروشیمی هستند و هرکدام از آنها که پولی دارند در پتروشیمیها سرمایهگذاری میکنند.
مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران یادآور شد: در دولتهای یازدهم و دوازدهم سالانه بهطور میانگین یک میلیارد ۶۰۰ میلیون دلار سرمایهگذاری شده است، درحالیکه در ۲.۵ سال عمر دولت سیزدهم این رقم به سالانه ۶ میلیارد ۳۰۰ میلیون دلار رسیده و درمجموع قراردادهایی به ارزش ۱۵ میلیارد دلار امضا شده که بخش قابلتوجهی از این سرمایهگذاری از سوی بخش خصوصی بوده است.